Pastoraal team

Graag stel ik mij aan u voor! Ik ben Marco Cavagnaro, ik ben in 1979 te Florence geboren en in Rome getogen. Mijn vader Maurizio komt ook uit Italië en mijn moeder Patricia komt uit de Verenigde Staten.

Ik ben als een gewoon Italiaans kind opgegroeid, maar helaas ver van de Kerk. Toen ik 15 jaar was, kwam ik al tot de conclusie dat God niet bestond, en zo koos ik om mijn eigen weg te volgen. Ik leefde een losbandig leven…geluk zocht ik overal, waar het niet te vinden was. In het jaar 1999 raakte ik in een grote crisis. Ik had alles – ik studeerde aan de universiteit, ik had een vriendin en wat geld in mijn zak. Toch voelde het alsof mijn leven geen zin had – ik was ver van de ware liefde, ver van God. Ik had het geluk overal gezocht, waar het niet te vinden was. Juist op dat moment heb ik God ontmoet. Zijn liefde heeft een nieuwe en grotere horizon aan mijn leven gegeven.

Daarna heb ik een aantal jaren in het HR-kantoor van een van de grootste Amerikaanse bedrijven gewerkt, maar tijdens een bedevaart naar de Wereldjongerendagen met de Paus heb ik de roeping om priester te worden gevoeld. Toen heb ik mijn beschikbaarheid aan de Kerk gegeven om overal ter wereld gezonden te worden, waar priesters nodig zijn; in 2006 werd ik naar het Bisdom Haarlem-Amsterdam gezonden. Tijdens mijn jaren in Nederland heb ik de liefde van God voor mij nog dieper kunnen ervaren.

Sinds 30 mei 2015 ben ik priester, en vanaf september 2017 de Pastoor van de samenwerkende parochies van onze regio. “Heb je er nog steeds zin in? Mis je niet het mooie Italiaanse zonnetje?”: dat wordt mij vaak gevraagd. Het antwoord is simpel: ja, ik heb er ontzettend zin in! Ik heb hier goede mensen gevonden, en ik voel me ontvangen. Bovendien, heb ik ervoor gekozen, om Jezus in mijn leven te blijven volgen, waar Hij ook naartoe gaat…en het blijkt dat Hij graag bij de parochianen van onze regio wil zijn! Dus, hier ben ik!

Darek Karwowski: geboren: 19-12-1973 in Zuid-Oost Polen Hobby’s: Vroeger met “de handen“ werken, zoals sleutelen aan auto’s Sport: Sportschool.

Vormsel Ik ben opgegroeid in een katholiek gezin, met een oudere broer en twee jongere zussen. Zoals gebruikelijk in ons gezin hebben wij de sacramenten als Doop – Eerst H. Communie – Vormsel alle ontvangen. Ik ging naar de basisschool daarna naar de middelbare school. Toen ik met mijn eindexamen klaar was, ben ik gaan werken in de bouw. Eén jaar later werd ik tot de militaire dienst geroepen. Na anderhalve jaar was ik ermee klaar.

Toen ik 23 werd, had ik de roeping tot het priesterschap in mij ontdekt. Bij de priester van mijn parochie heb ik me aangemeld, die stuurde mij naar het Roepingencentrum. Met meerdere jongeren verbleven wij daar één weekend per maand. Je werd min of meer “gescreend”: Is de roeping “echt” of is het misschien omdat de ouders het een eer zouden vinden als hun zoon priester wordt, en meer vragen van dien aard.

Dat groeiproces duurde 2,5 jaar en voelde mij dan ook groeien in de keuze die ik gemaakt had. Ik had weinig twijfels ervaren, het voelde goed. Via de neocatechumenale weg werd ik gevraagd of ik bereid was waar ook ter wereld heen te gaan om opgeleid te worden tot het priesterschap. Het werd in 2000 het seminarie Haarlem / Amsterdam. Totaal heb ik 9 jaar gestudeerd t.w.
* 6 jaar de basisstudie als filosofie en theologie.
* 1 jaar de taalopleiding.
* 2 jaar missionair werk samen met een priester, soort van stage
* 1 jaar Rusland en een jaar Amsterdam.

In 2009 werd ik tot priester gewijd , mijn eerste parochie was in Hoorn/Blokker, na 1,5 jaar ben ik conrector geworden aan het seminarie van het Bisdom Roermond. In januari van 2016 ben ik naar de parochies van onze regio gekomen.

Ik ben blij en tevreden met de plek en het werk die God door de Kerk mij in uw midden heeft toevertrouwd.

Jeroen Hoekstra, even voorstellen:
‘Wek mijn zachtheid weer.’

Samen op zoek zijn naar antwoorden op de vragen van vandaag in de oude verhalen; steeds weer geïnspireerd en gemotiveerd worden door Jezus; gedragen soms door moeder Maria en in verbondenheid met elkaar te leren leven in het licht. In vier mooie zinnen is dat de reis die ik, Jeroen Hoekstra, met u wil maken.

Een ambitie die ik al ruim 20 jaar langs vele wegen zoek, want het is al meer dan 20 jaar geleden sinds ik voor het eerst aan de slag ging in onze regio. Ik werd dekenaal coördinator van het mooie dekenaat Meerlanden onder deken Henny Post. Nog altijd bewaar ik warme herinneringen aan die tijd, waar elke dinsdagochtend een flinke groep pastores bijeenkwam voor ontmoeting, preekvoorbereiding en thematische besprekingen.

Met elke reorganisatie werd mijn werkterrein groter: Van het dekenaat Meerlanden naar Amsterdam, van het dekenaat Amsterdam naar heel het bisdom. Na vele mooie jaren in de tweede lijn, groeide het verlangen om terug te keren naar het basispastoraat en wel als diaken. Na een paar jaar van toeleiding ben ik in 2015 diaken gewijd door Mgr. Punt. Kort daarvoor werd ik aangesteld in onze mooie regio en zo kwam ik terug op de plek waar ik ooit begon. Snel na mijn wijding werd ik ook benoemd in de Zaanstreek.

Elke dag ben ik dankbaar dat ik hier mag zijn, in het huis van de Heer (ps.27), om met u in vreugde en verdriet te gaan in het voetspoor van Jezus, bouwend aan zijn droom van Gods Koninkrijk op aarde.

Elly van Rooden, even voorstellen….

Opgeleid als verpleegkundige, daarna diverse specialisaties en de Kader Opleiding gedaan. Gewerkt als hoofdverpleegkundige op de longafdeling.

aast mijn werk in de verpleging werd mij gevraagd om secretaris te worden van het parochiebestuur in De Zilk bij pastoor Hein Buskermolen.

Daar groeide mijn interesse om Theologie bij de Fontys Hogeschool aan de Keizersgracht in Amsterdam te gaan studeren. Na mijn afstuderen heb ik nog enkele praktische modules gevolgd aan het Bonifatius Instituut in Vogelenzang en in 2007 werd mij door Bisschop Punt de zending als catechiste gegeven en werd ik aangesteld in de regio Aalsmeer- Uithoorn.

In het pastoraat gaat het om de ontmoeting met de ander. Ik ben ervan overtuigd, dat geloven niet kan zonder ontmoeten. We hebben elkaar in het geloof nodig, we moeten elkaar blijven opzoeken rond het Woord van God en in de Eucharistie, om aan het eind van de viering als gezegende mensen met kracht van de H. Geest weer de wereld in te kunnen gaan….

Ik hoop u te mogen ontmoeten, met hartelijke groet en Gods zegen gewenst.